Ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου: ποιό μόσχευμα, ποιά τεχνική
February 23, 2014 | By Π. Νταγιόπουλος |
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι πλέον μια πολύ συχνή αιτία προσέλευσης ασθενών στο ορθοπαιδικό ιατρείο. Η επέμβαση αποκατάστασης της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου γίνεται αρκετά συχνά, αλλά παραμένει μια επέμβαση με υψηλό βαθμό τεχνικής δυσκολίας, που πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους χειρουργούς γόνατος.
Τα πιθανά μοσχεύματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι ο επιγονατιδικός τένοντας (bone patellar tendon bone), οι οπίσθιοι μηριαίοι (hamstrings) και ο τένοντας του τετρακεφάλου (quadriceps tendon). Όλοι αυτοί οι τένοντες, όταν χρησιμοποιηθούν σωστά δίνουν παρόμοια αποτελέσματα όσο αφορά στην ισχύ του μοσχεύματος. Σε αυτό που διαφέρουν οι διαφορετικές τεχνικές είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε διαφορετικό είδους μόσχευμα ανάλογα με το είδος του αθλητισμού που πραγματοποιεί ο ασθενής.
Οι πιθανές δυνατές τεχνικές της συνδεσμοπλαστικής του πρόσθιου χιαστού είναι πολλαπλές και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες.
Δηλαδή, αν είναι αυτόσπορ τύπου ποδόσφαιρου, όπου χρησιμοποιούνται οι οπίσθιοι μηριαίοι για την έσω στροφή της κνήμης, τύπου μπάσκετ, όπου χρησιμοποιούνται κυρίως ο τετρακέφαλος και ο επιγονατιδικός για τα άλματα, αν είναι σπορ ή δραστηριότητα όπου ο ασθενής είναι με λυγισμένα γόνατα στο πάτωμα, κλπ.
Αυτό, δηλαδή που κάνουμε είναι μια εξατομίκευση της επέμβασης «στα μέτρα» του κάθε ασθενή («menu à la carte”). Ο ασθενής που είναι 20 χρονών και έχει δραστήρια αθλητική ζωή δεν είναι ο ίδιος με τον ασθενή 55 ετών που περιστασιακά αθλήθηκε ή τραυμάτισε τον πρόσθιο χιαστό του σε ένα τροχαίο. Συνεπώς οι 2 αυτοί ασθενείς χρειάζονται και διαφορετική προσέγγιση καθώς και διαφορετική χειρουργική τεχνική.
Άλλα κριτήρια για την επιλογή της τεχνικής της αποκατάστασης της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι η ηλικία το φύλο και το είδος των δραστηριοτήτων. Ο αθλητής του Σαββατοκύριακού έχει άλλες απαιτήσεις από το γόνατό του από τον επαγγελματία αθλητή και ίσως χρειάζονται και διαφορετική χειρουργική προσέγγιση.
Τέλος, ο πιο σημαντικός παράγοντας για της τεχνικής της αποκατάστασης της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι ο βαθμός της αστάθειας που έχει ο κάθε ασθενής. Έχουμε πλέον στη διάθεσή μας εργαλεία, τεχνικές και κλινικές δοκιμασίες ώστε να διακρίνουμε τους ασθενείς εκείνους που έχουν υπερβολική αστάθεια και χαλαρότητα στο γόνατό τους μετά από ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, και κινδυνεύουν με νέα ρήξη του μοσχεύματος αν αντιμετωπισθούν με μια συμβατική επέμβαση αποκατάστασης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Σε αρκετές περιπτώσεις πραγματοποιούμε συμπληρωματικά βήματα στην επέμβαση του πρόσθιου χιαστού ώστε να δημιουργήσουμε ένα πιο σταθερό γόνατο.
Ο χειρουργός Π.Γ. Νταγιόπουλος έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες γύρω από τις διαφορετικές τεχνικές αποκατάστασης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου που χρησιμοποιεί, πότε και σε ποιες περιπτώσεις τι εφαρμόζει και τα είδη των επεμβάσεων ανάλογα με το βαθμό αστάθειας μετά από ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.
